U12 Brasschaat – Zandvliet. Mooie dag voor geel-groene coalitie

14 oktober 13u30: met de ouders nog nakeuvelend over hun bezoek aan het stemhokje stonden er 13 Brasschaatse en Merksemse U12’ers omgekleed en goedgeluimd klaar om aan de wedstrijd te beginnen. Deze week diende de Brasschaatse sporthal als thuishaven en was de kleur van onze shirtjes dus niet geel, maar groen. Onze spelers wisselen echter steeds met de glimlach van kleur, ten dienste van een gezamelijk doel. Er zijn politieke Antwerpse kleurgenoten die daar meer moeite mee hebben. Maar weer over naar de orde van de dag nu, want dat is zoals steeds: handbal!

De match tegen de jongens en meisjes van Zandvliet begon veelbelovend: Toon met een goede passeerbeweging vanop rechterbak, gevogd door een geplaatse botsbal in de verre hoek. In verdediging stonden we hoog en balgericht te verdedigen, zoals de coaches het graag hebben. Als er dan toch een gaatje in onze verdediging werd gevonden, timmerde Achiel het vakkundig dicht. In aanval bleef Toon zich Tonen (lol), maar verder speelden we te statisch, met Léon als verpersoonlijking daarvan (al zou hij zich in het verdere verloop van de match al een stuk bedrijviger tonen). Na 15 minuten stond er een duidelijke 6-0 op het scorebord.

Coaches Simon en Damon waren bijgevolg niet ontevreden, maar gaven wel één duidelijke richtlijn mee: ‘in aanval moeten we BEWEGEN ZONDER BAL, in beweging inkomen en doorlopen naar tweede pivot’. En wonder boven wonder had Daan dit begrepen, wat voor een mooie goal vanop de cirkel zorgde. Na een 9-8 overwinning (in verdediging waren we veel te braaf geworden en een blond Zandvliets meisje scoorde plots bij de vleet) kreeg Daan dan ook een welverdiende pluim, gevolgd door een oproep aan de anderen om hetzelfde te doen: ‘als ik vraag om een brood te kopen bij de bakker, dan koop je toch ook een brood bij de bakker?’.

Het bleek een vergelijking die bijzonder goed aansloeg, want in de derde set vonden ook Mats, Seppe, Rune, Ward en Christian de ruimte in de Zandvlietse verdediging met loopacties zonder bal. Joline proefde al eens van de spelverdelende positie, wat tot een goede doelpoging leidde. Dries liet zich een paar keer opvallen met goede verdedigende acties. Nube maakte dan weer zijn eerste competitiedoelpunt via de onderkant van de lat. Tijn had ‘ie wie wa je weg’ gewonnen, mocht daarom het doel verdedigen en deed dat meer dan behoorlijk. Tegen het einde van de wedstrijd waren alle veters goed geknoopt en was de stand 7-3. Resultaat: drie punten en een (voorlopige) tweede plaats.

‘Watchikitoko hey hey hey!’: iedereen een drankbonnetje verdiend en na de douche het nazomerzonnetje in.